نورانی ترین لحظه های زندگی من لحظه هایی است که به تماشای دنیا قناعت می کنم.
این لحظه ها از تنهایی و سکوت ساخت شده اند. روی تخت دراز می کشم یا پشت میزم
می نشینم یا در خیابان قدم می زنم.
دیگربه دیروز فکر نمی کنم و فردا وجود ندارد.
هیچ کس را نمی شناسم و هیچ کس برایم غریبه نیست.
این تجربه تجربه ساده ای نیست. نباید آن را خواست.
زمانی که از راه می رسد باید آن را پذیرا شد.