رسیدن بخیر
اگر بعد از سالها زندگی روی این کره خاکی در اثر یک اتفاق ساده به این نتیجه برسید که راه زندگیتون رو استباه انتخاب کردین و تا حالا تنها وقت تلف شده چه حسی دارین؟ چه می کنین؟
به حال روزهای رفته غبطه می خورین و کاسه چه کنم دستتون می گیرین و یا خوشحالین از اینکه متوجه این اشتباه شدین و سعی می کنین از این به بعد شیوه زندگیتون رو عوض کنین؟ و یا...؟!
دلم می خواد خودتون رو جای من بذارین و بهم بگین چه کارمی کنین؟راه های گفته شده رو انتخاب
می کنین و یا راه جدیدی مد نظرتونه؟ از کجا مطمئن هستین که این دفعه راهی که
انتخاب می کنین اشتباه نیست؟!
دریاب...
در لحظه ای که زیباترین ملودی ها از آسمان جاری است، به فردا گوش بسپار و دل انگیزترین موسیقی عالم را دریاب...
کلامی نو
کلامی نو
سطر و صفحه ای دیگر
کتابی تازه گشوده می شود
تولدی رقم می خورد
و انسان چشم می گشاید به روی جهانی که در انتظار اوست
تا او را در سرنوشت خویشتن سهیم کند
در روزگار شادی و اندوه
در کامیابی و رویش
در شکوه و شگفتی
و در تلخکامی و و غم
هستی آهنگهای بسیار دارد
پرده های بی شمار
آواهایی که باید شنید
و نواهایی که باید شناخت
باید به ضرب آهنگ آن پی برد
و به روزهای جاودانه اش دل سپرد
نشانه ها چشم براهند تا انسان فراخوانده شود
تا به دوردست نظر دوزد
و خود را آماده کند
با تمام وجود
مهیا و مجهز
برای رفتن
برای گام نهادن در راه بی راه
برا ی گریختن از بیم ها
دلشوره ها
ترس ها
تقدیر ها
برای عبور از مرزها
و گذر از بی نهایت
به اقلیم پررنگ رویا
به سرزمین مکاشفات
به دیار دریافت ها
به سوی فهمی میق تر و هدایت جهان به سوی هر آنچه می خواهی
کوشش بسیار برای دانستن یک راه
کلیدی برای دستیابی به همه چیز
هر کس مرکز جهان خویشتن است
نقطه توامان آغازها و پایان ها
او ارزش های خود را بنا مینهد
و هویت خویش را شکل می دهد
آیا ما پدید آورندگان شرایطیم
یا خود پدیده ای بر آمده از آن
مرزهای اختیار ماکجاست؟
و دست هایمان در کدامین وادی از نیرو عاری می شود؟
در دنیای روابط
در جهان چراغ های خاموش
در وادی متروک انسان های تنها با مناسباتی مخدوش
چه کسی می خواهد در فرد گرایی خود فرو رویم؟
در دنیای ذهنیات شناور بمانیم ؟
وجهل در دل رابه معیاری تقدیر ناپذیر بدل سازیم؟
