آموخته ام که...

آموخته ام که خداوند همه چیز را در یک روز نیافرید. پس دلیلی ندارد که من بیندیشم می توانم همه چیز را در یک روز به دست بیاورم.

آموخته ام که راه رفتن در کنار پدر در یک روز تابستانی، شگفت انگیز ترین چیز در بزرگسالی است.

آموخته ام که پول شخصیت نمی خرد.

آموخته ام که تنها اتفاقات کوچک روزانه است که زندگی را تماشایی می کند.

آموخته ام که چشم پوشی از حقایق آن را تغییر نمی دهد.

آموخته ام که این ایمان و عشق الهی است که زخمها را شفا می دهد نه زمان.

آموخته ام که وقتی با کسی روبرو می شویم، انتظار لبخندی جدی از سوی ما دارد.

آموخته ام که هیچ کس کامل نیست، همانگونه که من کامل نیستم.

آموخته ام که زندگی دشوار است، ولی من از او سخت ترم.

آموخته ام که فرصت ها هیچ گاه از بین نمی روند ، اما شخص دیگری فرصت از دست داده ما را تصاحب خواهد کرد.

آموخته ام که تنها گذشت می تواند به دوستی عمق و معنا ببخشد.

آموخته ام که لبخند ارزانترین راهی است که می توان با آن دوستی را وسعت داد.

آموخته ام که نمی توانم احساسم را انتخاب کنم. اما می توانم نحوه برخورد با آن را انتخاب کنم.

آموخته ام که بهترین موقعیت برای نصیحت یک زمان است، و آن وقتی است که از شما خواسته شود.

آموخته ام که تنها با بخشیدن دیگران می توانم به آرامش روحی برسم.

آموخته ام که نفرت آیینه دل را سیاه می کند همانگونه که محبت به آن جلا می بخشد.

آموخته ام که هیچ کس مثل من فکر نمی کند، اما من می توانم به افکار دیگران احترام بگذارم.

آموخته ام زندگی سناریویی است که من می توانم با ایفای ماهرانه و زیبای نقش خود، اثری با شکوه و ماندگار از خود در ذهن زمان باقی بگذارم.

آموخته ام که دوستان واقعی جواهراتی هستند که بدست آوردنشان راحت ولی نگهداریشان سخت است.

آموخته ام که ثروتمند آن کسی نیست که مال بسیار دارد بلکه آن کسی است که به کمترین ها قانع و خشنود است.

آموخته ام که زندگی را از طبیعت یاد بگیرم:

 چون بید متواضع،

 چون سرو راست قامت،

 چون صنوبر صبور،

 چون بلوط مقاوم،

 چون رود روان،

 چون خورشید با سخاوت،

 چون ابر با کرامت،

 چون کوه استوار،

 چون اقیانوس آرام و چون مهتاب روشنی بخش باشم.

و بالاخره آموخته ام که

                                معنی زندگی و امید به آینده در جلوه های دنیایی آن نیست بلکه به شکوه انتظاری است که قلبم را تسخیر کرده.