سلام هر کس چیزی رو دوستداره که تیکه گمشده خودش باشه، یعنی اون چیز میشه مکمل انسان. هرچی نقص ما بیشتر باشه بیشتر شیفته چیزهای مختلف میشیم. نشون به این نشون که انسانهای کامل دیگه هیچ چیزی ارضاء شون نمیکنه مگه خود خدا ..........
سلام...ممنون از اینکه وقت گذاشتید...خوندید و نظرتون رو گفتین...
من معتقدم چشمای آدما خیلی چیزا رو برملا می کنه! فک می کنم تنها عضوی که راست می گه همون چشمه. اما در مورد دوس داشتن من فک می کنم روح آدما رو همدیگه تاثیر می زاره و باعث می شه دوس داشته بشن و یا برعکس دوستم!!
چه سئوال سختی بود دوستم. نمیدونم من همیشه مجذوب مهربونی آدمها میشم دست خودم نیست. شاید این هم یک رکنی باشه برای دوست داشتن. شاید هم از نظر خیلی ها نه. موفق باشی. چه موضوع های خوبی میزاری فکر آدم درگیر میشه.
سلام تیچر جونم خوفی؟ راستش من نمی دونم این خود واقعی دوستان چیه بهار جونم فقط اینو می دونم من دل آدما رو می بینم ... یعنی از رفتار و اخلاق و منش آدما... بارزترین مشخصاتشون و میگیرم و پیش خودم ارزیابیشون میکنم... وقتی هم به اسم دوستانم فکر میکنم اول خصوصیت اخلاقیشون میاد تو ذهنم... مثلا میدونم خود وجودی تو... آروم، صبور، با گذشت و مهربونه... پس وقتی به تو فکر میکنم صورت آروم همراه با اون لبخند ناز نخودیت میاد تو ذهنم....بلا همینه که دوستت دالم تیچر جونم اینا:-*
سلا بهاره جونم... منظور از خود واقعی آدما همون ذاتشونه... وای چقده تحویلم می گیری دوست خوبم...منم خیلی دوست دارم آخه...(بغل)
سلام.من هم با نظر این دوستمون موافقم.انسانها با روح یکدیکر ارتباط برقرار میکننو با انرژیها و هاله های هم.... زاستی هر وقت آپ میکنی خبرم کن.بازم باریکلا به من ... که بدون خبر میام اینجا.
سلام...خوب شما لطف داری بهم سر می زنی ولی اینطوری بی هوا وقتی بهم سر می زنن بیشتر بهم می چسبه...
در دوست داشتن ها آدم محصور درونمایه ها میشه ... خود درونی آدمها ... خصلت های اخلاقی که می پسندی و در خودت و دیگران کمتر پیدا می کنی ... مثلا مهربونی، آرامش، لبخند، انرژی مثبت، حرفهای قشنگ، امید ... خلاصه یه حرفی یا عملی شخص داره که برات پسندیده ست و در دیگران کمتر سراغش داری! ......... اگه دوست داشتن بر مبنای خود واقعی شخص باشه و خصلت های اخلاقی، پایدار و موندگاره ... چون سعی آدم بر اینه که خودش رو به شخصی که دوست داره نزدیک کنه ... و همینه که بعد از مدتی می بینی دو نفر چقدر شبیه هم شدن در اخلاقیاتشون! ......... معصومیت چشمها ... لبخند لبها ... و خیلی دیگه از عوامل ظاهری، می تونه راهی باشه برای شناخت و دوست داشتن خود درونی آدمها. اما غم چشمها و درد صدا و ... فقط یه جور دوست داشتن کاذب هستش ... البته به نظر من ... چون فقط سعی بر این میشه که با غم و غصه طرف مقابل همذات پنداری کنی ...یا بهش نزدیک بشی و دردش رو بفهمی و در شناخت درد به اشتراک برسی. ........ سوالای خیلی خوبی بود. مرسی دوستم.
salam bahare jon ...........adama hamishe donbal on chizian ke hichvaght nemitonan peydash konan..........omidvaram to peyda koni . rasti matnat kheyli ghashangan......... inam nazare man
راستی تو هم نمیتونی؟ یا میتونی تو قسمت پیوندها لینک دوستانت رو بذاری؟چون قالب خواهر من هم اینه لی اون نمیتونه این کار رو بکنه مجبور شده تو پیوند های زورانه لینک دوستانش رو قرار بده!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
سلام
هر کس چیزی رو دوستداره که تیکه گمشده خودش باشه، یعنی اون چیز میشه مکمل انسان. هرچی نقص ما بیشتر باشه بیشتر شیفته چیزهای مختلف میشیم. نشون به این نشون که انسانهای کامل دیگه هیچ چیزی ارضاء شون نمیکنه مگه خود خدا ..........
سلام...ممنون از اینکه وقت گذاشتید...خوندید و نظرتون رو گفتین...
من معتقدم چشمای آدما خیلی چیزا رو برملا می کنه! فک می کنم تنها عضوی که راست می گه همون چشمه.
اما در مورد دوس داشتن من فک می کنم روح آدما رو همدیگه تاثیر می زاره و باعث می شه دوس داشته بشن و یا برعکس دوستم!!
چه سئوال سختی بود دوستم. نمیدونم من همیشه مجذوب مهربونی آدمها میشم دست خودم نیست.
شاید این هم یک رکنی باشه برای دوست داشتن. شاید هم از نظر خیلی ها نه.
موفق باشی. چه موضوع های خوبی میزاری فکر آدم درگیر میشه.
ممنون خانومی...لطف داری :*
سلام تیچر جونم
خوفی؟
راستش من نمی دونم این خود واقعی دوستان چیه بهار جونم فقط اینو می دونم من دل آدما رو می بینم ... یعنی از رفتار و اخلاق و منش آدما... بارزترین مشخصاتشون و میگیرم و پیش خودم ارزیابیشون میکنم... وقتی هم به اسم دوستانم فکر میکنم اول خصوصیت اخلاقیشون میاد تو ذهنم... مثلا میدونم خود وجودی تو... آروم، صبور، با گذشت و مهربونه... پس وقتی به تو فکر میکنم صورت آروم همراه با اون لبخند ناز نخودیت میاد تو ذهنم....بلا همینه که دوستت دالم تیچر جونم اینا:-*
سلا بهاره جونم...
منظور از خود واقعی آدما همون ذاتشونه...
وای چقده تحویلم می گیری دوست خوبم...منم خیلی دوست دارم آخه...(بغل)
سلام.من هم با نظر این دوستمون موافقم.انسانها با روح یکدیکر ارتباط برقرار میکننو با انرژیها و هاله های هم....
زاستی هر وقت آپ میکنی خبرم کن.بازم باریکلا به من ... که بدون خبر میام اینجا.
سلام...خوب شما لطف داری بهم سر می زنی ولی اینطوری بی هوا وقتی بهم سر می زنن بیشتر بهم می چسبه...
در دوست داشتن ها آدم محصور درونمایه ها میشه ... خود درونی آدمها ... خصلت های اخلاقی که می پسندی و در خودت و دیگران کمتر پیدا می کنی ... مثلا مهربونی، آرامش، لبخند، انرژی مثبت، حرفهای قشنگ، امید ... خلاصه یه حرفی یا عملی شخص داره که برات پسندیده ست و در دیگران کمتر سراغش داری!
.........
اگه دوست داشتن بر مبنای خود واقعی شخص باشه و خصلت های اخلاقی، پایدار و موندگاره ... چون سعی آدم بر اینه که خودش رو به شخصی که دوست داره نزدیک کنه ... و همینه که بعد از مدتی می بینی دو نفر چقدر شبیه هم شدن در اخلاقیاتشون!
.........
معصومیت چشمها ... لبخند لبها ... و خیلی دیگه از عوامل ظاهری، می تونه راهی باشه برای شناخت و دوست داشتن خود درونی آدمها.
اما غم چشمها و درد صدا و ... فقط یه جور دوست داشتن کاذب هستش ... البته به نظر من ... چون فقط سعی بر این میشه که با غم و غصه طرف مقابل همذات پنداری کنی ...یا بهش نزدیک بشی و دردش رو بفهمی و در شناخت درد به اشتراک برسی.
........
سوالای خیلی خوبی بود. مرسی دوستم.
و ممنون از افسانه جونم برای جوابای خوب و کاملش...
سلام دوست خوبم اینبار من یه روزم و منتظر تو.
salam bahare jon ...........adama hamishe donbal on chizian ke hichvaght nemitonan peydash konan..........omidvaram to peyda koni . rasti matnat kheyli ghashangan......... inam nazare man
سلام...خوبی؟
جواب سوالات
۱) من کلا شخصیت گرا هستم پس خود درونی فرد روم تاثیر می ذاره
۲) هر آدمی یه بعد نامحدود داره و اون روحشه
سلام...ممنون که سر زدین و نظر دادین:)
راستی تو هم نمیتونی؟ یا میتونی تو قسمت پیوندها لینک دوستانت رو بذاری؟چون قالب خواهر من هم اینه لی اون نمیتونه این کار رو بکنه مجبور شده تو پیوند های زورانه لینک دوستانش رو قرار بده!