در نقاشی لحظه ای فرا می رسد که نقاش می داند تابلویش تمام شده است.
چرایش را نمی داند . تنها به ناتوانی ناگهانی اش از ایجاد هر گونه تغییر در تابلو معترف می شود.
تابلو و نقاش وقتی از هم جدا می شوندکه دیگر به هم کمک نمی کنند.
وقتی که تابلو دیگر نمی تواندبه نقاش چیزی ببخشد،
وقتی که نقاش دیگر نمی تواند به تابلو چیزی ببخشد.
یک اثر وقتی تمام می شود که هنرمنددر برابرش به تنهایی مطلق می رسد.
آدم عاشق در برابرعشقش مانند نقاش است در برابر تابلویش- در خاتمه دادن دودل است.
مدام می خواهد چیزی را اصلاح کند، می خواهد لحظه تنهایی را به تعویق بیندازد.
کلماتش در حقیقت برای شما بیان نمی شوند، برای خودش هم بیان نمی شوند...
سلام خاله بهاران
خوبی ؟
ما هم به شکر خدا حوبیم
ممنون که به یادمونی ....... ما اپ کردیم به ما هم سری بزن
راستی اینو بگم که با این نوشته ات اصلا دیگه ئلم نمی خواد نقاشی بکشم راست می گی اونم یه روزی به انتها می رسه ولی خوبیش اینه که می تونی مثل خیلی کارهای دیگه از نو شروع کنی......................پس من دوست دارم نقاشی رو
در خاتمه دادن دودل! در به تعویق انداختن دودل!
چقدر معانی شبیه همند
چقدر شبیه همون پرتگاهه
در بالا اومدن دودلُ در افتادن دودل!
وقتی تابلو کامل شد باید کنارش گذاشت! آیا این در مورد انسانها هم صدق میکنه؟ آیا میشه برای شروع بزرگترین و زیباترین تابلوی زندگیت از نقاشی که با عشق کشیدیش هرچند کم تجربهُ هرچند ناشیانه گذشت و کنارش گذاشت؟ شاید اون تابلو هنوز تموم نشده! شاید بشه کاملترش کرد! زیباترُ پخته ترُ قشنگتر!!
مشکل اینجاست که این رو هیچ وقت نمیفهمی. نمیفهمی تا تجربه اش نکردی و تجربه این احساس یعنی قبول مسئولیت با آگاهی! و این خیلی سخته
ببخشید خیلی حرف زدم. اصولا اینقدر پرحرف نیستم. متن شما ماشه رو کشید و منم رها کردم تا سخن هرجایی که میخواد بره
شاد باشید. ممنون که سر زدید
چقدر قشنگ!
مث شاعری که بعد ۱۰ بیت دیگه حرفی نداره که بزنه و شعرشو تموم می کنه!
قالب نو و ولنتاین مبارککککککککککککککککککک بهار جونمممممم!
قالبو می پذیریم و لی ولنتاین شما بیشتر مبارکه عروس خانووووووووووووووووومیییییییییییییییییییییییی:****************
چقدر قشنگ بود تیچر جونم
دلم برای عاشق و بهونه های به تعویق انداختن لحظات تنهاییش خیلی سوخت:( راستی تیچر جونم کاش عشقها عشق بود و هیچ وقت تمومی و انتها نداشت... ایکاش.....
قالب نو مبارک دوست جون... خوب تند تند خوشگل میکنی اینجارو و دل ما رو می بری ها:)
از خودت مواظبت باش بهار جونم:-*
ممنون خانومی :*
چه تشبیه قشنگی کردی دوستم. واقعا اینطوریه که میگی.
میشه خوشبینانه نگاه کرد. نقاش و نقاشی هر دو کامل می شوند. به کمال می رسند. و از این به بعد خالق با نگاه کردن به اثرش، به نقاشی حظ وافر می برد ... و نقاشی از دستان چیره دست نقاش که به او حیات بخشید و به وجود آوردش شادمان است ... و ...
و تازه عشق شروع می شود ... نه تنهایی!
سلام خاله بهاران عزیز خوبی ؟
ما هم به لطف خدا خوبیم
می دونی کجام
الان تو فرودگاه بهترین فرصت برای سر زدن به دوست جونام چون شاینا سرگرمه با باباش
سلام دوست خوبم.مرسی که بهم سر زدی.بازم معرفت تو!
با سلام خدمت سرکار بهاره خانوم و عرض تشکر بابت این که محبت کردید لینک هر دو سایت کتابم آواز درنا رو در لینکدونی تون قرار دادید....در مورد پستی که نوشتی باید بگم هرچند معتقدم آدمیزاد ممکنه به بن بست عاطفی برسه ولی خب فرقش با نقاشی اینه که در نقاشی فقط خالق اختیار داره و تابلو فاقد هر گونه تاثیر گذاری روی خالقشه(به موارد استثنایی کاری ندارم)ولی در یک رابطه دو طرفه هر وقت یکی از طرف ها به هر دلیلی بد عمل کرد طرف مقابل می تونه روش تاثیر بذاره و اگه رابطه شون براش مهم باشه کاری کنه که دوباره شادابی به رابطه شون برگرده...صلوات!
سلللللللللللللللللاااااااااااااااااااااااام. خوبین؟ ممنون که بهم سر زدین:)
اختیار دارین این چه حرفیه. کاری نکردم. در ضمن خیلی وقته لینک کتابهاتون در لینک روزانه هام قرارداره:)
حالا که بازار تشکر داغه منم برای اینکه لینک چالشمو در لینک های روزانتون قراردادین بسیار ممنونم:)